Wzorzec najnowszej referencji w React

Wprowadzenie hooków w React zrewolucjonizowało sposób, w jaki deweloperzy zarządzają stanem i oraz cyklem życia w komponentach funkcyjnych. Jedną z ciekawych technik, która się pojawiła, jest Wzorzec Najnowszej Referencji (ang. Latest Ref Pattern). Ten wzorzec umożliwia utrzymanie referencji do najnowszej wartości lub wywołań zwrotnych (ang. callback) bez konieczności uwzględniania ich w tablicach zależności. Zrozumienie i wdrożenie tego wzorca może pomóc w unikaniu powszechnych pułapek i błędów, zwłaszcza w operacjach asynchronicznych. Przeanalizujmy więc bliżej ten wzorzec, aby zrozumieć jego znaczenie i przyjrzeć się praktycznym przykładom jego zastosowania.

Najnowsza referencja umożliwia dostęp do aktualnej wartości bez konieczności uwzględniania jej w tablicy zależności w funkcjach useEffect, useMemo lub useCallback.

Pomysł na wykorzystanie Wzorca Najnowszej Referencji w React wynika z potrzeby radzenia sobie z problemem nieaktualnych danych w komponentach funkcyjnych. W tradycyjnych komponentach klasowych React, dostęp do najnowszego stanu i właściwości był naturalny, ponieważ metody komponentu zawsze odnosiły się do najnowszych wartości instancji. Jednakże, gdy pojawiły się komponenty funkcyjne, sytuacja ta się zmieniła.

Funkcje tworzą domknięcia (ang. closures), co oznacza, że wartości wewnątrz nich odwołują się do wartości obowiązujących w momencie ich utworzenia. Może to prowadzić do sytuacji, w której funkcje asynchroniczne używają nieaktualnych danych, jeśli te dane zmienią się później. Więcej na temat domknięć znajdziesz w tym artykule.

Aktualność danych: Użycie wzorca najnowszej referencji zapewnia dostęp do aktualnych danych bez konieczności uwzględniania ich w tablicy zależności, eliminując problem nieaktualnych danych.

Optymalizacja wydajności: Pozwala uniknąć częstego stosowania useMemo lub useCallback do zachowania referencji, co może dodatkowo upraszczać kod i zmniejszać jego złożoność.

Unikanie błędów związanych z zależnościami: Zmniejsza ryzyko błędów związanych z zarządzaniem zależnościami, które mogą wystąpić przy niepoprawnym definiowaniu tablic zależności.

Przyjrzyjmy się, jak zaimplementować ten wzorzec.

Rozważmy prosty przykład, w którym musisz utrzymać referencję do najnowszego stanu w funkcji asynchronicznej.

Korzystając z useRef i useEffect, zapewniasz, że funkcja asynchroniczna zawsze odnosi się do najnowszych wartości stanu i właściwości, unikając błędów spowodowanych nieaktualnymi danymi.

Najnowsza referencja jest szczególnie przydatna w połączeniu z funkcjami opóźniającymi (debouncing). Oto przykład funkcji opóźniającej, która aktualizuje wartość stanu:

Dzięki zastosowaniu wzorca najnowszej referencji możemy aktualizować referencję do wywołania zwrotnego bez konieczności ponownego tworzenia "opóźnionej funkcji". Dodatkowo upraszczamy API, ponieważ developer, który będzie chciał użyć hooka useDebounce, nie musi zachować referencji do funkcji callback i jednocześnie otrzymuje stabilną, "opóźnioną funkcję".

Zawsze przestrzegaj zasady eslint-plugin-react-hooks/exhaustive-deps. Pomijaj zależności tylko wtedy, gdy jesteś pewien, że ich brak nie zmieni zachowania komponentu w nieprzewidziany sposób. Warto tutaj zaznaczyć, że referencje (useRef) służą do przechowywania zmiennych wartości, które nie powodują ponownego renderowania komponentu. Nie ma potrzeby uwzględniania ich w tablicy zależności, ponieważ referencje zawsze przechowują aktualną wartość i umożliwiają bezpośredni dostęp do niej, niezależnie od cyklu życia komponentu. Dlatego nawet bez dodawania ich do tablicy zależności, efekty (useEffect) zawsze będą miały dostęp do najświeższej wartości przechowywanej w referencji.

Najnowsza referencja jest użytecznym narzędziem dla deweloperów React. Zanim zdecydujesz się szeroko przyjąć ten wzorzec, kluczowe jest zrozumienie konsekwencji oraz okoliczności, w których jest on korzystny. Wzorzec ten szczególnie przydaje się w sytuacjach, gdzie istotne jest zapewnienie, że funkcja zwrotna zawsze odzwierciedla najnowszą wersję bez powodowania dodatkowych renderowań.